یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های شرکت های تجاری مخصوصاً استارتاپ‌ها این است که کارمندان شان در صورت خروج از شرکت با استفاده از اطلاعات، دانش و تجربه‌ای که در شرکت و آن حوزه کسب و کار به دست آورده‌اند، همان کسب‌و‌کار را راه انداخته یا با پیوستن به شرکت‌های رقیب به رقابت با شرکت قبلی خود بپردازند. اینجاست که توافق عدم رقابت (Non-Competition Agreement: NCA) در قرارداد کار اهمیت زیادی می‌یابد. این قرارداد کارمندان شما را ملزم می‌کند تا پس از جدایی از شرکت تان به مدت مشخصی نتواند به کسب و کار رقبایتان بپیوندد.

به طور کلی اگر پیمانکار یا کارمندی دارید که به اطلاعات ارزشمندی دسترسی دارد یا می خواهید با رقیبتان توافق کنید که در شرایط مشخصی با شما رقابت نکنند به قرارداد عدم رقابت نیاز دارید.

این قرارداد معمولاً میان کارمند و کارفرما یا رقبای بالفعل و بالقوه برای مدت زمان مشخص و در محدوده جغرافیایی مشخص با هدف عدم رقابت و حفظ منافع تجاری منعقد می شود و موجب جلوگیری از هدر رفتن هزینه های مربوط به تحقیق و توسعه و تربیت نیروهای متخصص می شود.

در این قرارداد می بایست مشخصات طرفین و سمت آن ها، درجه‌بندی درباره حفظ اطلاعات، فعالیت های ممنوع. منافعی که می بایست حفاظت شود، وجه التزام (تعیین مبلغ خسارت در صورت عدم رعایت مفاد قرارداد) مدت زمان عدم رقابت و محدوده جغرافیایی مشخص شده و طرفین آن را امضا کنند.

برگرفته از وب‌سایت: https://vindad.com